معنی گردوی جنگلی

لرگ

گردوی. [گ َ] (اِخ) نام برادر بهرام چوبین است:
چو گردوی و شاپور و چون اندیان
سپهدار ارمینیه رادمان.
فردوسی.

گردوی کنک. [گ َ ی ِ ؟] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) آنچه از گردو را که مغزش به دشواری درآید گردوی کنک و سوزنی گویند. (فهرست لغات دیوان بسحاق):
باز میویز فراوان به تنقل میخور
آن زمان از سر گردوی کنک مغز درآر.
بسحاق اطعمه (دیوان چ شیراز ص 13).

آلوسیاه جنگلی. [هَِ ج َ گ َ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) کامپوری.

موته جنگلی. [م ُ ت َ / ت ِ ج َ گ َ] (اِ مرکب) ریشه ٔ یک قسم گیاهی. (از ناظم الاطباء).

پامچال جنگلی. [ل ِ ج َ گ َ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) نوعی از پامچال که در دَرفَک آنرا کرماج نامند.

چرخ جنگلی. [چ َ خ ِ ج َ گ َ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) در اصطلاح ورزشکاران، چرخیدن آهسته با فاصله ٔ زیاد دادن میان دو پا. (فرهنگ نظام).

انگور جنگلی. [اُ رِ ج َ گ َ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) هزارجشان. نخوش. امباسلوقی. ماله غوره. بوداوه. دیورز. کرمه البیضاء. (یادداشت مؤلف). و رجوع به هزارجشان شود.

خرمای جنگلی. [خ ُ ی ِ ج َ گ َ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) درختی است که از میوه ٔ آن استفاده می شود و در جنگلهای ایران وجود دارد. (یادداشت بخط مؤلف).

گاوزبان جنگلی. [زَن ِ ج َ گ َ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) نوعی گاوزبان که گلهای آن درشت تر و جوشانده ٔ آن معرق و ملین است. (گیاه شناسی گل گلاب ص 242).

Heftig, Verrückt, Wild

منسوب به جنگل، آن که در جنگل زندگی می کند. [خوانش: (جَ گَ) (ص نسب.)]

بریه

وحشی، خودرو

بلند مازو ایشبر از درختان (گویش گیلکی) بلوت جنگلی

353